Η 91 χρονη σήμερα Στέλλα Γκρέκα, υπήρξε η μεγάλη ντίβα της μεταπολεμικής Αθήνας. Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Θεάτρου Badminton στη συναυλία-αφιέρωμα που θα πραγματοποιηθεί (16/12) με την συμμετοχή της, δίνει μία συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο και μιλά για τη μυθική της καριέρα.
Η Στέλλα Γκρέκα, 91 χρόνων σήμερα, υπήρξε η μεγάλη ντίβα της μεταπολεμικής Αθήνας. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους συνθέτες της εποχής όπως ο Αττίκ, ο Κώστας Γιαννίδης, ο Μενέλαος Θεοφανίδης, ο Τάκης Μωράκης, ο Μιχάλης Σουγιούλ ενώ ήταν η μούσα του Χρήστου Χαιρόπουλου.
Ερμήνευσε τραγούδια που απέδειξαν ότι αντέχουν στον χρόνο, μεταξύ αυτών, τα «Πάμε στο άγνωστο», «Ήρθες σαν την άνοιξη», «Πού να ’σαι τώρα», «Είδα μάτια πολλά», «Χθες το βράδυ», «Τραγούδι της Μαρίνας» και «Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες».
Το Αθηναϊκό Πρακτορείο συνάντησε την Στέλλα Γκρέκα λίγες ημέρες πριν την συναυλία –αφιέρωμα που θα πραγματοποιηθεί με την συμμετοχή της στο θέατρο Badminton, στις 16 Δεκεμβρίου.
«Λάτρεψα τα τραγούδια του Χαιρόπουλου, ήταν δύσκολα, ήταν μελωδικά και είχαν έναν τέλειο συνδυασμό στίχου και μουσικής. Αγάπησα όμως πολύ και τα τραγούδια του Αττίκ, του Σουγιούλ και του Μωράκη. Το τραγούδι όμως δεν με ενδιέφερε ως επάγγελμα, δεν μου άρεσε ως επάγγελμα. Ποτέ δεν θα τραγουδούσα σε κέντρο, να σπάνε πιάτα και να μου πετάνε λουλούδια, δεν θα το δεχόμουν ποτέ», είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η Στέλλα Γκρέκα.
Δηλώνει ότι υπήρξε ερωτευμένη με τραγούδια ποιότητος, διότι μεγάλωσα σε μία οικογένεια που άκουγε όπερα; «Μεγάλωσα με ωραία ποιοτική μουσική και ίσως γι' αυτό δεν ήθελα να γίνω τραγουδίστρια, το θεωρούσα λίγο ευτελές, γιατί ορισμένες τραγουδίστριες είχαν πραγματικά κατεβάσει το επίπεδο. Δεν θα έβγαινα ποτέ να τραγουδήσω με ένα "τσιτάκι".» .
Η Στέλλα Γκρέκα παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο το 1942. Είναι ο άνθρωπος που μετά το χωρισμό τους, της έδωσε το όνομα Γκρέκα. «Ο Λάσκος με είχε απορρίψει ως τραγουδίστρια, με προόριζε για ηθοποιό. Όταν τραγουδούσα ρωτούσε την οικονόμο του σπιτιού, αν είμαι καλή και εκείνη του έκανε νόημα ότι δεν κάνω. Άλλωστε ο ίδιος δεν γνώριζε καθόλου από μουσική, όποτε πίστευε ότι δεν μπορώ να τραγουδήσω. Όταν γυρίζαμε την ταινία «Ραγισμένες καρδιές» έψαχνε να βρει κάποια για να τραγουδήσει, να με ντουμπλάρει, αλλά δεν έβρισκε. Μια ημέρα ο Φίνος που ήταν και κουμπάρος μας, μας είχε παντρέψει, μου λέει 'κουμπαρούλα μου πάρε το μικρόφωνο να δούμε αν μπορείς να τραγουδήσεις, γιατί έχουμε καθυστερήσει πολύ το φιλμ'. Όταν άρχισα να τραγουδάω, έρχεται με αγκαλιάζει και μου λέει 'βρε θηρίο γιατί δεν μου λες ότι τραγουδάς" δεν με ήθελε ο Λάσκος του απαντώ. Ο Φίνος με λάτρευε, με είχε εικόνα στο στούντιο του. Μετά τον Φίνο, ο Μιχάλης Σουγιούλ ήταν αυτός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία μου, με πήρε από το χέρι και με πήγε στη Columbia να υπογράψω συμβόλαιο».
Η μεγάλη ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη ήταν θαυμάστρια της Στέλλας Γκρέκα. «Πριν φύγω για την Αμερική, ο Λάσκος μου είχε ζητήσει να συμμετάσχω σε μία τιμητική γι' αυτόν εκδήλωση στο θέατρο «Αλκαζάρ». Είχε έρθει να με δει και η Κοτοπούλη. Είχε όμως τόσο κόσμο που δεν μπόρεσε να μπει. Αυτό με στεναχώρησε πολύ» θυμάται η 91 χρονη Στέλλα Γκρέκα
Αναφερόμενη στο περιστατικό που την φέρει να αρνείται να τραγουδήσει την μεγάλη επιτυχία της εποχής τα «Δύο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες» η κυρία Γκρέκα είπε: «Ξαφνικά μου φέρνουν ένα τραγούδι που λέει: «Δύο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες με έχουνε κάνει τρελό». Λέω αμέσως: αυτή τη σαχλαμάρα δεν τη λέω. Εκείνη την εποχή καμία γυναίκα δεν έβαφε μπλε τις βλεφαρίδες της. Εγώ που διάλεγα τα τραγούδια, διάλεγα τον στίχο να βγω να πω αυτή τη σαχλαμάρα; Και έτσι μου έμεινε σαν στίγμα ότι δεν θέλησα να το τραγουδήσω».
Διακριτική στην προσωπική της ζωή, μετά το χωρισμό της με τον Λάσκο και ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας της, εγκαταλείπει την Αθήνα για τη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 1947, όπου παντρεύεται τον εφοπλιστή Αυγερινό και αφήνει το τραγούδι. «Είχαν περάσει είκοσι χρόνια και δεν είχα ανοίξει το στόμα μου. Ήθελα να το ξεχάσω διότι είχα την οικογένειά μου, ήμουν απολύτως αφοσιωμένη στα παιδιά μου, είχα πολλές ευθύνες. Και δεν το μετάνιωσα που δεν ασχολήθηκα επαγγελματικά στη συνέχεια με το τραγούδι. Στην Αμερική τραγούδησα μαζί με τον Γούναρη μόνο για φιλανθρωπικούς σκοπούς» είπε.
Μιλώντας για το σημερινό ελληνικό τραγούδι μας είπε ότι «και σήμερα υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια. Όμως πολλά είναι επηρεασμένα από τα ανατολίτικα τραγούδια. Τα παιδιά που είναι σήμερα σταρ είναι απόγονοι προσφύγων, έχουν μεγαλώσει με αυτή την κουλτούρα και γι' αυτό τραγουδούν ανατολίτικο τραγούδι, όπως ο Νταλάρας και η Αλεξίου. Μου αρέσει πολύ η Αλεξίου αλλά η προτίμησή μου είναι η Γαλάνη. Νομίζω ότι οι νέοι καλλιτέχνες δεν μπορούν να τραγουδήσουν τα τραγούδια της εποχής μου. Δεν μπορούν να μπουν στο πνεύμα της εποχής. Εγώ γεννήθηκα με τα τραγούδια του Αττίκ».
Αναφερόμενη στα δύσκολα χρόνια της κατοχής αλλά και τη σημερινή κατάσταση η Στέλλα Γκρέκα είπε «Τα χρόνια εκείνα υπήρχε φοβερή πείνα, θυμάμαι η μητέρα μου είχε δώσει μια χρυσή λίρα για μία κονσέρβα. Το περάσαμε με αξιοπρέπεια και όταν περνούσε ένας φτωχός του δίναμε φαγητό. Υπήρξε πολύ μεγάλη φτώχια αλλά ξέραμε ότι μια μέρα θα φύγει ο Γερμανός, σήμερα δεν ξέρουμε τι θα γίνει, σαν να μην έχουμε κανένα όραμα και απλά λέμε «και μη χειρότερα».
Με αφορμή το επικείμενο αφιέρωμα στη Στέλλα Γκρέκα στο Θέατρo Βadminton, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της συναυλίας Μιχάλης Κουμπιός, είπε για εκείνη«έκανε και τις καρέκλες να κλάψουν, όχι μόνο τους θεατές. Όταν τραγούδησε το "Ζητάτε να σας πω" έκλαιγε ο κόσμος. Έτσι αποφασίσαμε να το επαναλάβουμε όμως με μεγαλύτερη συμμετοχή της κ. Γκρέκα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου