Δέκα χρόνια από τον θάνατο του Λουτσιάνο Μπέριο, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τιμά τον πρωτοπόρο Ιταλό συνθέτη, με ένα ολοήμερο αφιέρωμα στο ποικιλόμορφο έργο του, την 1η Δεκεμβρίου, γεμάτο δράσεις σε όλο το κτίριο και ελεύθερη είσοδο για το κοινό
Mε ένα ολοήμερο αφιέρωμα στον Λουτσιάνο Μπέριο τιμά την 1η Δεκεμβρίου η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τον μεγάλο Ιταλό συνθέτη, με αφορμή τη συμπλήρωση των 10 χρόνων από τον θάνατο του.
Οι δράσεις ξεκινούν από τις 11 το πρωί της Κυριακής, στα ισόγεια φουαγιέ της Στέγης, με ζωντανές σολιστικές εκτελέσεις έργων του και ταινίες από τη ζωή του, που θα προβάλονται στην διάρκεια της ημέρας στους ορόφους του κτιρίου. Ένα ανοικτό σεμινάριο-εργαστήριο τις μεσημεριανές ώρες και το βράδυ στη Μικρή Σκηνή, το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με μια συναυλία από ανθολογημένα χαρακτηριστικά έργα της σταδιοδρομίας του Λουτσιάνο Μπέριο, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μεταπολεμικού μοντερνισμού.
Επίκεντρο της δημιουργίας του είναι η ανθρώπινη φωνή, ιδίως η γυναικεία. Το πιο φημισμένο έργο του είναι η Sinfonia (1967-69), για ορχήστρα και οκτώ φωνές με ηλεκτρονική ενίσχυση, και θεωρείται από τα κυριότερα έργα της μουσικής του 20ου αιώνα.
Οι φωνές δεν χρησιμοποιούνται με συμβατικό τρόπο: συχνά δεν τραγουδούν καθόλου αλλά μιλάνε, ψιθυρίζουν ή κραυγάζουν τα κείμενα του έργου. Ο Μπέριο ασχολήθηκε με πρωτοποριακό τρόπο και εντατικά με τα μέσα ηλεκτρονικής μουσικής, τα οποία ήταν για τον ίδιο ένα μέσο έκφρασης. Εντελώς νέα μέσα για την εποχή, αφού τότε υπολογιστής σήμαινε δυο τρία δωμάτια , για να παράγουν και να μεταμορφώνουν έναν ήχο. Αργότερα χρησιμοποίησε την ηλεκτρονική μουσική ως τεχνολογία περισσότερο σε αυτό που ίδιος ονόμασε «μουσική δράση» για έργα του που διαθέτουν πλούσια σκηνική δράση, με τραγούδι, χορό, ηθοποιούς» σχολιάζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η μουσικός Κατερίνα Τσενς, η οποία έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια του αφιερώματος, μαζί με τον Ανάργυρο Δενιόζο, στη μουσικολογική επιμέλεια.
Ο Λουτσιάνο Μπέριο γεννήθηκε το 1925 από οικογένεια μουσικοσυνθετών. Πήρε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής από τον πατέρα του και τον παππού του οι οποίοι ήταν και οι δύο οργανίστες. Στα σπουδαστικά του χρόνια (1945-1951) στο Μιλάνο, έβγαζε τα προς το ζην συνοδεύοντας στο πιάνο τις τάξεις του τραγουδιού. Εκεί συνάντησε τη μετέπειτα σύζυγό του, Αμερικανίδα μεσόφωνο Κάθυ Μπερμπεριάν, η οποία είχε έρθει για σπουδές στη Σκάλα του Μιλάνου, με υποτροφία. Η συνάντηση τους ήταν καθοριστική καθώς ο Μπέριο, εμπνεύστηκε ένα αριθμό σημαντικών έργων βασισμένων στις μοναδικές φωνητικές της ικανότητες.
Φίλος και συνεργάτης των Ουμπέρτο Εκο, Ίταλο Καλβίνο και Εντουάρντο Σανγκουινέτι, «έχει αφήσει ένα corpus όπου οι θεωρίες της ανοιχτής μορφής, οι γλωσσολογικές και φωνολογικές αναζητήσεις, το θέατρο και η ανακύκλωση του μουσικού υλικού παράγουν ένα άκρως προσωπικό και γοητευτικό μουσικό ιδίωμα».
Στο πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για τον Λουτσιάνο Μπέριο, συμμετέχουν μεταξύ άλλων, 'Αννα Παγκάλου, μέτζο-σοπράνο, Mαρία-Χριστίνα Παπαδοπούλου, άρπα, Λορέντα Ράμου, πιάνο , Μαρίνος Τρανουδάκης, κρουστά, Δημήτρης Χανδράκης, βιολί, Μαρίνος Τρανουδάκης, κρουστά, Κατερίνα Τσεντς, φλάουτο, άλτο φλάουτο κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου