Image via Wikipedia«Τον περασμένο Μάρτιο έκανα αυτό που αποδείχτηκε τελικά η τελευταία συνέντευξη της Εϊμι Γουάινχαουζ» λέει ο δημοσιογράφος Νιλ ΜακΚόρμικ της βρετανικής «Telegraph», συγγραφέας επίσης του βιβλίου (που έγινε και ταινία) «Σκοτώνοντας τον Μπόνο».
Δεν ήταν ακριβώς συνέντευξη, ήταν περισσότερο μια συνάντηση. Ο ΜακΚόρμικ παρακολούθησε την ηχογράφηση που έκανε η Εϊμι με τον θρύλο του αμερικανικού τραγουδιού Τόνι Μπένετ. Είπαν μαζί το «Body and soul» για το άλμπουμ του Μπένετ με ντουέτα.
Δεν μίλησαν για ναρκωτικά, ούτε για απεξάρτηση, ούτε για περιοδείες που ακυρώνονταν - τίποτε από όλα αυτά - αλλά για μουσική, για την τζαζ και το τραγούδι...
Η Εϊμι έφτασε στο στούντιο, διασχίζοντας ένα τείχος από παπαράτσι, λίγο αγχωμένη. Φορούσε μίνι φόρεμα και μια κοντή ζακέτα. Ηταν πολύ ενθουσιασμένη όμως γιατί ο 85χρονος Μπένετ ήταν πάντα ένα από τα μεγάλα είδωλά της στη μουσική. Ο πατέρας της, λέει, της έμαθε να ακούει Μπένετ και Σινάτρα από μικρή, μεγάλωσε με αυτά και ήταν περήφανη.
Ενιωθε όμως άβολα. Δάγκωνε τα μανίκια της, κοιτούσε τα πόδια της, κοιτούσε το ταβάνι, δεξιά - αριστερά, καθόλου τον Μπένετ. Τον παρακάλεσε να πουν άλλη μια φορά το τραγούδι. «Είμαι ο χειρότερος κριτής του εαυτού μου», είπε, «και αν δεν καταφέρω να βγάλω αυτό που έχω μέσα στο κεφάλι μου δεν πρόκειται να ησυχάσω». Και το εξήγησε: «Δεν είμαι γεννημένη περφόρμερ, είμαι γεννημένη τραγουδίστρια, είμαι συνεσταλμένη και αρκετά δειλή...». Πάντα νευρική πριν βγει στη σκηνή.
«Ξέρεις πώς είναι; Δεν θέλω να φανώ μελό αλλά είναι κάπως σαν να είσαι ερωτευμένος, όταν δεν μπορείς να φας, να ησυχάσεις, είναι έτσι. Αλλά αμέσως μόλις βγεις στη σκηνή όλα είναι οκέι. Από τη στιγμή που αρχίζεις να τραγουδάς».
Η τεχνική της; «Ενα θαύμα να την παρακολουθείς» λέει ο δημοσιογράφος. Ο τρόπος που πλησιάζει το μικρόφωνο και απομακρύνεται, το πώς κινεί το στόμα της, τη γλώσσα, τα χείλια της, το πώς σχηματίζει τον ήχο. Ο ίδιος ο Μπένετ το απολάμβανε βλέποντάς την. Σε ένα διάλειμμα, ο Μπένετ τής πρόσφερε μια καραμέλα για τον λαιμό. «Εχεις δοκιμάσει Strepsils;» - τι ερώτηση σε ένα κορίτσι που θα μπορούσε να ήταν σε πόστερ ναρκωτικών! «Προτιμάω εκείνες με γεύση μέλι» απάντησε η Εϊμι.
Ο ΜακΚόρμικ λέει πως η εντύπωσή του από την Εϊμι που συνάντησε την άνοιξη ήταν πως το καλοκαίρι δεν θα μπορούσε να είναι έτοιμη να βγει στη σκηνή. Το 2003, όταν τη συνάντησε για πρώτη φορά, ήταν ένα κορίτσι με πολύ ταλέντο, ερωτευμένο με τη μουσική. Ακόμη και τότε όμως του φάνηκε κάπως περίεργα ασταθής. Σε μια κριτική μιας συναυλίας της στο Jazz Café το 2004 είχε γράψει για εκείνη «το κορίτσι με τα πάντα - εκτός από σκηνική παρουσία».
Στην τελευταία τους συνάντηση, του μίλησε για τζαζ, για το πώς διαμόρφωσε το στυλ της πάνω στη μουσική του Τελόνιους Μονκ και του Τσαρλς Μίνγκους, αναφέροντας τις τρεις αγαπημένες της γυναικείες φωνές, τη Σάρα Βον, την Νταϊάνα Γουόσινγκτον και τη Μίνι Ρίπερτον. Είχε την ελπίδα ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα έκανε και έναν πιο τζαζ δίσκο. Θα ήθελε να συνεργαστεί με βρετανούς τζαζ καλλιτέχνες σαν τον Soweto Kinch, τους Jazz Jamaica και τους Tomorrow's Warriors.
Σκόπευε επίσης να μελετήσει ακόμη περισσότερο μουσική. «Θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με κιθάρα και τρομπέτα. Παίζω αρκετά μουσικά όργανα σχετικά καλά, όμως όχι τέλεια. Αν παίζεις κάποιο όργανο γίνεσαι καλύτερη τραγουδίστρια», έλεγε.
Ολα αυτά ήταν σχέδια για το μέλλον. «Μπορεί να είχε αυτήν την αυτοκαταστροφική τάση που όλοι ξέραμε, να ήταν εθισμένη και να πάλευε τα προβλήματά της, αλλά στα 27 της», γράφει ο ΜακΚόρμικ, «νομίζω ότι η Εϊμι πραγματικά πίστευε στο μέλλον της» 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου